Έγγραφο 12 από το Βιβλίο της Ουράντια.

Εισαγωγή

Το δωδέκατο έγγραφο του Βιβλίου της Ουράντια παρουσιάζει το μεγαλειώδες κοσμολογικό όραμα που χαρακτηρίζει όλο το έργο. Αναφέρεται στη συνολική διάταξη του «Σύμπαντος των Συμπάντων», δηλαδή στο κύριο σύμπαν, με κέντρο το Νησί του Παραδείσου και περιβάλλουσα τη Χαβόνα. Το κείμενο επιχειρεί να περιγράψει πώς οι άπειρες ενέργειες, οι άυλες πραγματικότητες και οι προσωπικότητες ενώνονται σε ένα συνεκτικό όλον.

Η περιγραφή αυτή δεν έχει μόνο κοσμολογική αλλά και θεολογική σημασία, καθώς αναδεικνύει τον Παράδεισο ως τον αιώνιο και ακλόνητο πυρήνα, από τον οποίο εκπορεύεται η βαρύτητα, η πνευματική δύναμη και η προσωπικότητα.

Το κύριο σύμπαν και τα επίπεδα του διαστήματος

Η δομή του κύριου σύμπαντος περιλαμβάνει έξι ομόκεντρα επίπεδα χώρου. Στο κέντρο βρίσκεται το Νησί του Παραδείσου, η ακίνητη πηγή όλων των ενεργειών. Γύρω από αυτό απλώνεται η Χαβόνα, το τέλειο και αιώνιο σύμπαν με ένα δισεκατομμύριο κατοικημένους κόσμους, όπου βασιλεύουν η αρμονία και η θεϊκή παρουσία.

Πέρα από τη Χαβόνα, διατάσσονται τα επτά υπερσύμπαντα, στα οποία ανήκουν τα αμέτρητα τοπικά σύμπαντα. Το δικό μας, το Νέβαδον, είναι τμήμα του έβδομου υπερσύμπαντος, του Όρβοντον. Κάθε υπερσύμπαν περιλαμβάνει δισεκατομμύρια εξελικτικούς κόσμους και διευθύνεται από τρεις Αρχαίους των Ημερών, που ασκούν λειτουργίες δικαιοσύνης και διοίκησης.

Πέρα από το γνωστό Μεγάλο Σύμπαν (Χαβόνα + 7 υπερσύμπαντα), απλώνονται τέσσερις ζώνες του εξωτερικού διαστήματος, οι οποίες βρίσκονται σε διαδικασία κοσμογονικής δραστηριότητας. Εκεί σχηματίζονται νέες δημιουργίες, σε κλίμακες πολύ μεγαλύτερες από τα υπάρχοντα σύμπαντα. Η περιγραφή τους δείχνει ότι η δημιουργία είναι δυναμική και ατελείωτη.

Το Μεγάλο Σύμπαν

Με τον όρο Μεγάλο Σύμπαν το κείμενο ορίζει το σύνολο των κατοικημένων δημιουργιών: τη Χαβόνα και τα επτά υπερσύμπαντα. Πρόκειται για τον «κατοικημένο και οργανωμένο» τομέα της πραγματικότητας. Το Μεγάλο Σύμπαν είναι πεπερασμένο σε έκταση, αν και περιέχει ασύλληπτο αριθμό κόσμων.

Σε αυτό, η πρόνοια της Τριάδας εκδηλώνεται μέσα από:

• τη συνεργασία του Υπέρτατου Όντος, που συντονίζει τις εμπειρίες όλων των πλασμάτων,
• και τον συνεχή ανερχόμενο αγώνα των δημιουργημάτων να πλησιάσουν τον Θεό μέσω της προόδου και της πνευματικής ολοκλήρωσης.

Το Μεγάλο Σύμπαν, αν και φαινομενικά μικρό σε σύγκριση με τα μελλοντικά επίπεδα του εξωτερικού διαστήματος, αποτελεί το επίκεντρο της πνευματικής ζωής και της εξέλιξης της εμπειρίας.

Η Χαβόνα

Η Χαβόνα περιγράφεται ως τέλειο σύμπαν, αιώνιο, άφθαρτο και αρμονικό. Αποτελείται από ένα δισεκατομμύριο κατοικημένους κόσμους που οργανώνονται σε επτά ομόκεντρους δακτυλίους γύρω από τον Παράδεισο.

• Είναι η κατοικία του Θεού και της Τριάδας, όπου οι ανερχόμενες υπάρξεις φθάνουν για να επιτύχουν την τελική τελειοποίησή τους.
• Ενώ τα επτά υπερσύμπαντα είναι εξελικτικά και ατελή, η Χαβόνα είναι δημιουργημένη στην τελειότητα.
• Αποτελεί τον πνευματικό σταθμό εκπαίδευσης για όλα τα όντα που τελικά θα δουν τον Θεό.

Τα υπερσύμπαντα

Κάθε υπερσύμπαν είναι μια γιγάντια διοικητική ενότητα.

• Διοικούνται από τους Αρχαίους των Ημερών, οι οποίοι ενεργούν ως ανώτατοι δικαστές και συντονιστές.
• Διακρίνονται σε εκατοντάδες χιλιάδες τοπικά σύμπαντα, τα οποία δημιουργούνται και κυβερνώνται από τους Δημιουργούς Υιούς (Μιχαήλ).

Το δικό μας υπερσύμπαν, το Όρβοντον, είναι το έβδομο στη σειρά και περιλαμβάνει το Νέβαδον, όπου βρίσκεται ο κόσμος μας, η Ουράντια (Γη).

Η περιγραφή υπογραμμίζει ότι τα υπερσύμπαντα αποτελούν το θέατρο της εξέλιξης: εκεί δοκιμάζονται οι άνθρωποι, αναπτύσσουν την ψυχή τους και ξεκινούν την μακρά πορεία προς τον Παράδεισο.

Τα επίπεδα του εξωτερικού διαστήματος

Πέρα από το Μεγάλο Σύμπαν εκτείνονται τέσσερις κολοσσιαίες ζώνες δημιουργικής δραστηριότητας: τα επίπεδα του εξωτερικού διαστήματος.

• Εκεί παρατηρούνται αστρονομικές κινήσεις γιγάντιας κλίμακας.
• Δεν κατοικούνται ακόμη από πλάσματα όπως τα γνωρίζουμε, αλλά ετοιμάζονται για μελλοντική χρήση.
• Φαίνεται ότι θα αποτελέσουν το μέλλον της θείας αποκάλυψης και την επόμενη σκηνή της κοσμικής ιστορίας.

Αυτή η προοπτική τονίζει ότι η δημιουργία του Θεού είναι ατελείωτη και ότι οι δυνατότητες της εξέλιξης είναι ανεξάντλητες.

Η βαρύτητα και τα κυκλώματά της

Το έγγραφο αναλύει τις τέσσερις μορφές βαρύτητας:

1. Προσωπικότητα – προέρχεται από τον Πατέρα και συνδέει όλες τις προσωπικότητες με Αυτόν.
2. Πνευματική βαρύτητα – προέρχεται από τον Υιό και έλκει όλες τις πνευματικές αξίες.
3. Νοητική βαρύτητα – προέρχεται από το Πνεύμα και ενοποιεί όλα τα επίπεδα νου.
4. Κοσμική βαρύτητα – προέρχεται από τον Παράδεισο και συγκρατεί την υλική δημιουργία.

Όλες οι μορφές βαρύτητας καταλήγουν στο κέντρο, δηλαδή στον Παράδεισο, ο οποίος αποτελεί το ακίνητο θεμέλιο της δημιουργίας.

Το διάστημα και η αναπνοή του

Το κείμενο περιγράφει μια κοσμική αναπνοή: το διάστημα διέρχεται φάσεις διαστολής και συστολής διάρκειας περίπου δύο δισεκατομμυρίων ετών.

• Όταν το διάστημα «διαστέλλεται» ο χρόνος αντιστοιχεί σε μία μορφή κίνησης.
• Όταν «συστέλλεται» δημιουργούνται νέες συνθήκες ισορροπίας.

Ο Παράδεισος παραμένει εκτός χρόνου και διαστήματος, αλλά όλα τα σύμπαντα βιώνουν αυτούς τους κύκλους, που εξασφαλίζουν την σταθερότητα του όλου.

Συμπέρασμα

Το Έγγραφο 12 προσφέρει μια εικόνα κοσμικής αρχιτεκτονικής. Ο Παράδεισος είναι το κέντρο, η Χαβόνα η τέλεια σφαίρα, τα επτά υπερσύμπαντα το πεδίο εξέλιξης, και τα εξωτερικά επίπεδα το μέλλον της δημιουργίας.

Το μήνυμα είναι ότι το σύμπαν είναι οργανωμένο, ζωντανό και σκοποθετημένο. Η ζωή μας, όσο μικρή κι αν φαίνεται, είναι μέρος ενός τεράστιου σχεδίου που οδηγεί όλα τα όντα προς την τελειότητα και την ένωση με τον Θεό.

Η αντίληψη του «Σύμπαντος των Συμπάντων» μας καλεί να δούμε τον εαυτό μας όχι ως τυχαίο μόριο ύλης, αλλά ως πρόσωπο με αιώνια αξία, που συμμετέχει σε μια κοσμική πορεία χωρίς τέλος.

Συμπαντικός Υπερέλεγχος

Το σύμπαν δεν είναι στατικό ούτε προκύπτει από αδράνεια, αλλά από αρμονική συνεργασία φυσικών δυνάμεων, νοητικών λειτουργιών και πνευματικών αρχών. Η σταθερότητα είναι απόλυτα συνδεδεμένη με το θείο.
Ο Παράδεισος είναι το κέντρο ελέγχου των φυσικών ενεργειών, ο Αιώνιος Υιός κατευθύνει το πνευματικό επίπεδο, ενώ το Άπειρο Πνεύμα συντονίζει τα φυσικά και πνευματικά πεδία μέσω του νου. Όπου η ύλη και το πνεύμα συναντώνται, εκεί ενεργεί ο νους ως ενδιάμεσος.

Η πρόβλεψη των συμπαντικών φαινομένων είναι μερική: τα ποσοτικά στοιχεία (βαρύτητα, ενέργεια) μπορούν να μετρηθούν, αλλά η ποιοτική διάσταση (πνεύμα, διάνοια, ελεύθερη βούληση) είναι απρόβλεπτη. Οι αποφάσεις μιας προσωπικότητας με ελεύθερη βούληση δεν μπορούν να καθοριστούν εκ των προτέρων.

Η ποικιλία και απροσδιοριστία στις εκδηλώσεις της δύναμης και του πνεύματος πιθανόν αντανακλούν τη δραστηριότητα του Απώτατου Όντος και των Απολύτων. Αυτές οι πραγματικότητες λειτουργούν πέρα από τα γνωστά πλαίσια, φανερώνοντας μια κοσμική ευελιξία που υπερβαίνει τα μαθηματικά και τη φυσική.

Η γενική φροντίδα για το σύμπαν ως ολότητα ανήκει υπαρξιακά στην Τριάδα του Παραδείσου, αλλά εμπειρικά συνδέεται με:

1. Τα Απόλυτα (δυναμική),
2. Το Απώτατο (κατεύθυνση),
3. Το Υπέρτατο (εξελικτικός συντονισμός),
4. Τους Αρχιτέκτονες του Κυρίου Σύμπαντος (προσωρινή διακυβέρνηση).

Το Μέρος και το Σύνολο

Υπάρχει ένας καθολικός νόμος πρόνοιας που λειτουργεί αδιάκοπα σε όλο τον χρόνο και τον χώρο. Ο Θεός αγαπά κάθε άτομο μοναδικά, αλλά ταυτόχρονα η αγάπη του απλώνεται σε όλο το σύνολο. Έτσι, η ατομικότητα και η καθολικότητα της αγάπης συνυπάρχουν.

Οι νόμοι του Θεού δεν είναι αυθαίρετοι, αλλά εκφράζουν την άπειρη σοφία Του. Η επανάληψη και η σταθερότητα των έργων Του δεν είναι μηχανιστική αλλά αποτέλεσμα ελεύθερης βούλησης. Ο Θεός δεν είναι σκλάβος των ίδιων Του των νόμων· είναι ζωντανή προσωπικότητα, όχι μαθηματική εξίσωση.

Η θέληση του Θεού γίνεται όλο και πιο φανερή στη ζωή ενός ατόμου όσο αυτό ανοίγεται πνευματικά. Η σχέση Πατέρα–παιδιού θεμελιώνει την παγκόσμια αδελφότητα. Όλοι συνδέονται: η πρόοδος ή η οπισθοδρόμηση του καθενός επηρεάζει το σύνολο. Το μέρος δεν μπορεί να αποκοπεί από το όλο.

Η παρουσία του Θεού είναι μυστήριο: ενώ εδρεύει στον Παράδεισο, είναι ταυτόχρονα προσωπικά παρών σε κάθε ψυχή. Αυτό δεν πρέπει να τρομάζει αλλά να εμπνέει πίστη, γιατί ο Θεός είναι εντός μας.

Ύλη, Νους και Πνεύμα

Ο Θεός είναι πνεύμα, αλλά το πεδίο δράσης Του είναι ο υλικός κόσμος. Όλη η δύναμη–ενέργεια προέρχεται από τον Παράδεισο, ενώ η πνευματική βαρύτητα ανήκει στον Αιώνιο Υιό. Ο νους λειτουργεί ως μεσολαβητής ανάμεσα σε ύλη και πνεύμα, ρόλος που ανήκει στο Άπειρο Πνεύμα.

Η πραγματικότητα έχει τρία επίπεδα:

1. Ύλη: οργανωμένη ενέργεια, εξαρτάται από τη βαρύτητα.
2. Νους: συνείδηση που μπορεί να υπερβεί την υλική βαρύτητα.
3. Πνεύμα: η ύψιστη πραγματικότητα, ανεξάρτητη από φυσική βαρύτητα.

Ο άνθρωπος προορίζεται να πνευματοποιηθεί· όσο η διάνοια συντονίζεται με το πνεύμα, τόσο απομακρύνεται από τον αποκλειστικά υλικό ορισμό της πραγματικότητας. Στο τέλος, το πνεύμα υπερέχει, γιατί είναι το αμετάβλητο στοιχείο.

Η ύλη, η διάνοια και το πνεύμα είναι εξίσου αληθινά, αλλά διαφορετικής αξίας για την προσωπικότητα. Η πνευματική εμπειρία αποτελεί την ανώτερη κατεύθυνση της εξέλιξης. Η ελληνική φράση «η ύλη ως σκιά της πραγματικής πνευματικής ύπαρξης» βρίσκει εδώ βαθιά εφαρμογή.

Οι Προσωπικές Πραγματικότητες

Η ουσία της ύπαρξης είναι το πνεύμα και η προσωπικότητα. Κάθε βήμα στην εξέλιξη εμπλουτίζει την εμπειρία του όντος. Ο άνθρωπος καλείται να δημιουργεί νέους πνευματικούς στόχους και να ανταποκρίνεται στην έλξη των ουράνιων αξιών.

Η αγάπη είναι το θεμέλιο της σχέσης μεταξύ προσωπικοτήτων. Όπως δεν μπορείς να γνωρίσεις τη μουσική με μαθηματικούς τύπους, έτσι ούτε την προσωπικότητα με αναλύσεις. Η αληθινή γνώση απαιτεί ζωντανή σχέση.

Η επιστήμη, η φιλοσοφία και η θρησκεία έχουν περιορισμούς:

• Η επιστήμη ασχολείται με υλικές σχέσεις αλλά αδυνατεί να κατανοήσει ποιοτικές αναδυόμενες πραγματικότητες.
• Η φιλοσοφία προσπαθεί να ελευθερωθεί από τον δογματισμό.
• Η θρησκεία απελευθερώνει από τον φόβο και οδηγεί στην αληθινή πνευματικότητα.

Ο άνθρωπος έχει πνευματικό πυρήνα γύρω από τον οποίο οργανώνεται η διάνοια. Η ταυτότητα και η προσωπικότητα αντλούν τη δύναμή τους από αυτήν τη θεία παρουσία. Μόνο αν η προσωπικότητα αποκοπεί από τον πυρήνα αυτόν, επέρχεται αποτυχία.

Το τελικό πεπρωμένο είναι η συμμετοχή στη θεία πραγματικότητα και η πνευματική ενοποίηση.

Έγγραφο 12 από το Βιβλίο της Ουράντια.

Επειμέλεια κειμένου: ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΙΤΣΙΝΑΜΑΣ

Είμαι εδώ να θυμηθείς ποιός/α πραγματικά είσαι...