Αγαπημένοι μου φίλοι,

Με τιμά βαθιά η παρουσία σας στη ζωή μου. Νιώθω ότι όλοι μας είμαστε μέλη της ίδιας ψυχικής οικογένειας, της ίδιας Ομάδας Φωτός. Όταν επιστρέφουμε στην Εστία, θυμόμαστε ότι η Αγάπη μάς ενώνει χωρίς όρους, χωρίς διαχωρισμούς.

Δεν αισθάνομαι ότι εγώ σας διάλεξα∙ εσείς με επιλέξατε, για να σας θυμίζω ξανά και ξανά πόσο μεγαλειώδεις είστε. Είμαι εδώ μόνο ως υπενθύμιση, ως φωνή που δείχνει τον δρόμο προς το Φως, τη Φώτιση και –για όσους το επιθυμούν– την Ανάληψη.

Σας ενθαρρύνω να μιλάτε στους Πνευματικούς σας Οδηγούς και στον Ανώτερο Εαυτό σας. Μιλήστε τους δυνατά, ζητήστε καθοδήγηση σε κάθε σας βήμα∙ θα νιώσετε την παρουσία τους, την αγάπη τους, την αδιάκοπη στήριξή τους.

Πολλές φορές φαντάζομαι πως σας αγκαλιάζω έναν έναν, και πως κλαίμε μαζί όχι από λύπη, αλλά από χαρά∙ χαρά γιατί θυμόμαστε ότι, μετά από τόσους αιώνες και ενσαρκώσεις, φτάνουμε στο σημείο να αναγνωρίζουμε ξανά την αλήθεια μας. Ότι ο καθένας είναι ένας Υιός – Δημιουργός, ένας μοναδικός χαρακτήρας και μια ανεπανάληπτη ψυχή. Όλα αυτά τα βιώματα που αποκτήσαμε στο μακρύ ταξίδι της ζωής, μας οδηγούν να γίνουμε σύντομα αιώνιοι Θεοί – Δημιουργοί, ικανοί να φτιάχνουμε κόσμους στο Όνομα του Πατέρα – Μητέρα Θεού μας.

Προσδοκώ με όλη μου την καρδιά ότι όταν επιστρέψουμε στην Εστία, θα μπορέσω να σας αγκαλιάσω όλους και να σας ψιθυρίσω πόσο πολύ σας αγαπώ.

Και μέχρι τότε, θα παραμείνω στις επάλξεις. Θα συνεχίσω να σας στηρίζω, να σας θυμίζω, να σας εμπνέω μέχρι να ζούμε όλοι μαζί στον νέο κόσμο που δημιουργείται τώρα, της Αγάπης, της Χαράς, της Ειρήνης και της Αφθονίας.

Με ευγνωμοσύνη και άπειρη αγάπη,
ο αδελφός σας Χρήστος Κιτσινάμας