Το 666 και άλλες παρανοήσεις

του Ρeter Liefhebber

Μέσα στις θρησκευτικές ομάδες υπάρχουν πολλές απόψεις για το πώς και πότε θα εμφανιστεί ο δάσκαλος που περιμένουν. Οι ιδέες αυτές ποικίλουν από τις εξαιρετικά συγκεκριμένες ώς τις πολύ αφηρημένες. Μια βουδιστική ομάδα, για παράδειγμα, εμμένει αυστηρά στην κατά γράμμα ερμηνεία ενός αρχαίου κειμένου που ο θρύλος το αποδίδει στον Γκοτάμα Βούδα. Στο κείμενο αυτό, ο Γκοτάμα φέρεται να λέει ότι ο διάδοχός Του, ο Μαϊτρέγια Βούδας, θα έρθει έναν καιρό που τα κορίτσια θα είναι ήδη 500 χρονών όταν θα μπαίνουν στην εφηβεία (!).

Πολλοί ινδουιστές πιστεύουν ότι η νέα θεία ενσάρκωση θα εμφανιστεί ως ο θεός Κάλκι πάνω σε άσπρο άλογο. Οι ορθόδοξοι μουσουλμάνοι αναφέρουν κείμενα που λένε ότι ο Ιμάμ Μαντί θα εμφανιστεί σ' ένα τζαμί στη Δαμασκό και, την ώρα της πρωινής προσευχής, θα πει: "Ήρθα, δώστε μου ρούχα". Για κείνους τους χριστιανούς που ερμηνεύουν τη Βίβλο κατά γράμμα, είναι αδιανόητο να γυρίσει ο Χριστός με οποιοδήποτε άλλο τρόπο παρά μόνο "επί των νεφελών" στη συντέλεια του κόσμου. Για κάθε τέτοια ομάδα, ακόμα και η ιδέα ότι αυτές οι προφητείες μπορεί να είναι συμβολικές ή και παραμορφωμένες είναι απαράδεκτη.

Παράδειγμα η δήλωση στην Καινή Διαθήκη ότι ο χρόνος της επιστροφής του Χριστού δεν είναι γνωστός σε κανένα, ούτε ακόμα και στον Ίδιο το Χριστό. Αυτό το χωρίο προβάλλεται συχνά για ν' απορριφθεί η πιθανότητα ότι κάποιος μπορεί να γνωρίζει εκ των προτέρων αυτό το χρόνο – και να βγει το συμπέρασμα ότι οι πληροφορίες του Μπέντζαμιν Κρεμ πρέπει ν' αγνοηθούν.

Αλλά αυτή η στάση παραβλέπει το γεγονός ότι κάτι που ήταν αληθινό πριν από 2.000 χρόνια δεν θα ισχύει κατ' ανάγκη για πάντα. Πράγματι, μέσα σ' αυτά τα 2.000 χρόνια, όχι μόνο ο Χριστός αλλά και όλοι οι Δάσκαλοι και μερικοί τουλάχιστον από τους μαθητές Τους απόχτησαν αυτή τη γνώση: τον Ιούνιο του 1945, ο Χριστός μπόρεσε ν' ανακοινώσει όχι μόνο την πρόθεσή του να επιστρέψει, αλλά και την κατά προσέγγιση χρονολογία αυτού του γεγονότος.

Κλέπτης εν νυκτί

Με τον ίδιο τρόπο, ο ερχομός Του δεν αντιφάσκει με μιαν άλλη προφητεία που συχνά μνημονεύεται, ότι θα έρθει "ως κλέπτης εν νυκτί" (οι κλέφτες σπάνια αναγγέλλουν τον ερχομό τους με τυμπανοκρουσίες, όπως πολλοί περιμένουν ότι θα κάνει ο Χριστός). Πράγματι, σε πόσους έγινε αντιληπτό ότι τον Ιούλιο του 1977 ο Χριστός πήρε τη θέση Του στον κόσμο;

Πολλοί χριστιανοί, σε μια προσπάθεια ν' αντικρούσουν τον ισχυρισμό ότι ο Μαϊτρέγια είναι ο Χριστός, προβάλλουν απαράλλακτα το επιχείρημα, βγαλμένο από την ερμηνεία που δίνουν στην Αποκάλυψη, ότι πριν από τον ερχομό Του θα προηγηθούν καταστροφές. Αλλά δεν έχουμε ήδη γνωρίσει περίσσιες καταστροφές; Τι άλλο είναι, κατά τη γνώμη τους, οι παγκόσμιοι πόλεμοι, οι σεισμοί, που τον αιώνα τούτο πήραν εκατομμύρια ζωές; Τι άλλο είναι η πληγή της λιμοκτονίας που κάθε δύο δευτερόλεπτα αφαιρεί τη ζωή ενός παιδιού; Δεν είναι αυτά αρκετή καταστροφή;

Τα πάθη διεγείρονται ακόμη πιο πολύ όταν γίνεται λόγος για το θέμα του "αντίχριστου". Η Αποκάλυψη του Ιωάννη χρησιμεύει ως η κύρια πηγή για τις πάμπολλες θεωρίες σχετικά μ' αυτή την έννοια.

Χιλιάδες φορές, ερασιτέχνες αριθμολόγοι έπαιξαν με τον αριθμό 666, που αναφέρεται στην Αποκάλυψη ως "ο αριθμός του θηρίου", και αποφάνθηκαν ότι αναφέρεται, ταυτόχρονα, όχι μόνο στον Μαϊτρέγια, αλλά και στους Στάλιν, Χίτλερ, Μπρέζνιεφ, Νίξον και Ρόναλντ Ρέιγκαν, μεταξύ άλλων. Ακόμα και σήμερα, υπάρχουν ανένδοτοι υποστηρικτές ενός πολύ ευρηματικού σεναρίου για τη συντέλεια του κόσμου, στο οποίο οι δέκα χώρες της Ευρωπαϊκής Κοινότητας εμφανίζονται ως τα "δέκα κέρατα" του "θηρίου". Αυτή η άποψη, που υποστηρίζεται, μεταξύ άλλων, από τον αμερικανό ευαγγελικό κήρυκα Ηal Linsay, μάλλον θα χρειαστεί κάποια αναπροσαρμογή τώρα που η Κοινότητα έχει αποχτήσει περισσότερα από δέκα μέλη.

Ο Νέρων

Απέναντι σε όσους πιστεύουν σε κυριολεκτικές ερμηνείες της Γραφής, επιχειρήματα όπως αυτά που ανέπτυξα παραπάνω είναι το ίδιο αναποτελεσματικά όσο και οι επιστημονικές εξηγήσεις για το πραγματικό νόημα του "666". Σε μια συνέντευξη που έδωσε στο γερμανό συγγραφέα Ρeter Αndreas, ο επιστήμονας καθηγητής G. Quispel εκφράζει την κατάπληξή του για το γεγονός ότι οι αποδεδειγμένα εσφαλμένες ιδέες πάνω σ' αυτό το θέμα δεν έχουν ακόμα εγκαταλειφθεί: "Μένω συνεχώς κατάπληκτος βλέποντας ότι ο κόσμος φαίνεται να αγνοεί ακόμα κάτι που έχει ήδη αναγνωριστεί από ενάμιση αιώνα τώρα: ότι το "θηρίο" της Αποκάλυψης δεν αναφέρεται παρά στον αυτοκράτορα Νέρωνα. Μόνο η μεταγενέστερη χριστιανική εκκλησία, την εποχή του Κωνσταντίνου (345 μ.Χ.), τοποθέτησε την Αποκάλυψη σ' ένα μελλοντικό, ιστορικό χρονικό πλαίσιο" (Από το βιβλίο "Was Μorgen wahr sein kann", Εcon Verlag).

Στην εσωτερική διδασκαλία, η έννοια του αντίχριστου είναι εντελώς διαφορετική από την επικρατούσα. Από τη σκοπιά του εσωτερισμού, ο αντίχριστος δεν είναι ένα πρόσωπο αλλά μια ενέργεια – η καταστρεπτική όψη της Θείας Θέλησης (στην ινδουιστική παράδοση, ο Σίβα). Αυτή η δύναμη εκδηλώνεται σε περιόδους μετάβασης από τη μια εποχή στην επόμενη, καταστρέφοντας τις παλιές μορφές και τους θεσμούς, ώστε να καθαρίσει το δρόμο για τις δημιουργικές, εποικοδομητικές δυνάμεις του Χριστού. Μ' αυτή την έννοια ο "αντίχριστος" πράγματι έρχεται πριν από το Χριστό.

Στη διάρκεια του πολέμου 1914-1945 (από την εσωτερική άποψη οι δυο παγκόσμιοι πόλεμοι ήταν ένας ενιαίος πόλεμος), αυτή η καταστρεπτική ενέργεια ενσωματώθηκε με τρομερή ένταση στο πρόσωπο κυρίως των ηγετών της ναζιστικής Γερμανίας – του Χίτλερ και έξι από τους στενότερους συνεργάτες του. Με την ήττα των δυνάμεων του Αξονα, οι δυνάμεις του κακού ολόκληρου του πλανήτη, που δούλευαν μέσ' απ' αυτούς, νικήθηκαν (αλλά δεν καταστράφηκαν). Οι δυνάμεις του σκότους έχουν τώρα περιοριστεί στο δικό τους πεδίο, που είναι η συντήρηση της υλικής άποψης του πλανήτη. Αυτό παρουσιάζεται συμβολικά στην Αποκάλυψη ως το αλυσοδέσιμο του "θηρίου" και θα διαρκέσει έναν "καιρόν" και "ήμισυ καιρού", που σημαίνει ολόκληρη την εποχή του Υδροχόου και μισή από την επόμενη εποχή, την εποχή του Αιγόκερου. Τότε, στα μέσα της Εποχής του Αιγόκερου, σ' έναν ύστατο παγκόσμιο πόλεμο, που θα διεξαχθεί στα νοητικά επίπεδα, οι δυνάμεις της υλικότητας θα καταστραφούν ολοκληρωτικά.

Να μοιράσουμε

Οι διδασκαλίες του Μαϊτρέγια που αναφέρονται στην ανάγκη να μοιράσουμε και για οικονομικές μεταρρυθμίσεις προσκρούουν επίσης σε κάποια αντίδραση σε μερικούς χριστιανικούς κύκλους. "Δεν λέγεται αυτό κομμουνισμός;", είναι μια ερώτηση που ακούγεται συχνά.

Ευτυχώς, η πλειονότητα των χριστιανών και των οπαδών άλλων θρησκειών το βλέπουν διαφορετικά. Γι' αυτούς, το να μοιράσουμε δεν είναι μια απειλή αλλά ένα πολυπόθητο ιδανικό, όπως ακριβώς ήταν και για τον Ιησού και τους πρώτους χριστιανούς – ένα ιδανικό για το οποίο άξιζε ν' αγωνιστούν. Στο κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο (κε΄, 31-46), ο Ιησούς αναφέρει τα κριτήρια με τα οποία κρίνεται αν ένας άνθρωπος έζησε σωστά τη ζωή του: από το αν έδωσε φαγητό στους πεινασμένους, αν έντυσε τους γυμνούς, αν πότισε τους διψασμένους, αν βοήθησε τους αρρώστους και τους φυλακισμένους – αυτά ήταν για τον Ιησού σημάδια μιας ζωής αρεστής στο Θεό. "Αληθινά σας λέω, εφόσον δεν το κάνατε αυτό για έναν από αυτούς τους ελαχίστους, δεν το κάνατε ούτε για μένα".

Διαβάζοντας τις "Πράξεις των Αποστόλων" γίνεται φανερό ότι η πρωτοχριστιανική κοινότητα έπαιρνε σοβαρά υπόψη της αυτό το μάθημα κι έκανε πράξη τηναρχή του μοιράσματος από κοινού των πόρων. "Του δε πλήθους των πιστευσάντων ήταν η καρδιά και η ψυχή μία, και κανείς τίποτα από τα υπάρχοντά του δεν το έλεγε δικό του, αλλά ήταν σ' αυτούς τα πάντα κοινά... ούτε υπήρχε κανένας ανάμεσά τους που να στερείται, γιατί όσοι ήταν κτήτορες αγρών ή οικιών, τα πούλαγαν κι έφερναν τα τιμήματα των πωλουμένων και τ' απόθεταν στα πόδια των αποστόλων· και μοιράζονταν αυτά στον καθένα ανάλογα με την ανάγκη που είχε" (Πράξεις, δ΄, 32, 34, 35)*.

Σήμερα πάλι, το μοίρασμα των αγαθών ανάλογα με τις ανάγκες είναι η βάση πάνω στην οποία ο Μαϊτρέγια ο Χριστός μάς συνιστά να ξαναχτίσουμε τον κόσμο μας.

* "Του δε πλήθους των πιστευσάντων ήν η καρδία και η ψυχή μία, και ουδέ είς τι των υπαρχόντων αυτώ έλεγεν ίδιον είναι, αλλ' ήν αυτοίς άπαντα κοινά... ουδέ γαρ ενδεής τις υπήρχεν εν αυτοίς· όσοι γαρ κτήτορες χωρίων ή οικιών υπήρχον, πωλούντες έφερον τας τιμάς των πιπρασκομένων, και ετίθουν παρά τους πόδας των αποστόλων· διεδίδοντο δε εκάστω καθότι άν τις χρείαν είχεν".

ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ

με τον Μπέντζαμιν Κρεμ

Γίνεται πολύς λόγος για τον λεγόμενο Αντίχριστο. Μπορείτε να μας πείτε κάτι σχετικά;

A. Υπάρχει πράγματι αυτό που λέγεται Αντίχριστος, αλλά έχει γίνει μεγάλη παρανόηση για το τι είναι. Βασικά, Αντίχριστος είναι η πρώτη άποψη του Θεού, η άποψη της Θέλησης, στην καταστρεπτική της μορφή. Είναι εκείνο που καταστρέφει για να προετοιμάσει το δρόμο για την άποψη της οικοδόμησης, που είναι η άποψη του Χριστού. Είναι εκείνο που διασπά και καταστρέφει το παλιό για να προετοιμάσει τις νέες μορφές για την επόμενη ενέργεια, την εποικοδομητική ενέργεια, έτσι ώστε να μπορέσει να εκδηλωθεί η άποψη του Χριστού. Αυτό ακριβώς συμβαίνει τώρα. Αυτή η ενέργεια του Αντίχριστου εκδηλώθηκε μέσ' από τον πόλεμο 1914-1945 (που από τη σκοπιά της Ιεραρχίας ήταν ένας ενιαίος πόλεμος). Ο πόλεμος αυτός ήταν η υλοποίηση, το ξέσπασμα στο φυσικό επίπεδο, ενός πολέμου που διεξαγόταν στα αστρικά επίπεδα από την εποχή της Ατλαντίδας ανάμεσα στις δυνάμεις του Φωτός και στις δυνάμεις του Σκότους· ανάμεσα στις δυνάμεις της εξέλιξης και στις δυνάμεις της υποστροφής· ανάμεσα στην Ιεραρχία και στις υλιστικές δυνάμεις του πλανήτη μας. Εξαιτίας αυτού του πολέμου στην Ατλαντίδα, η Ιεραρχία (που τα μέλη της εργάζονταν ώς τότε φανερά, εξωτερικά, στον κόσμο ως οι ιερείς-βασιλείς και τα όμοια με θεούς όντα που έδωσαν στους ανθρώπους τον πολιτισμό της Ατλαντίδας) αναγκάστηκε να γίνει απόκρυφη, εσωτερική, και να εργάζεται μόνο από τα ανώτερα νοητικά επίπεδα. Με την ήττα των δυνάμεων του Αξονα στον πόλεμο του 1939-1945, οι Δυνάμεις του Κακού στον πλανήτη (που είναι το Κακό ολόκληρης της ανθρωπότητας και όχι μόνο των δυνάμεων του Αξονα) νικήθηκαν. Ορισμένοι ηγέτες της ναζιστικής Γερμανίας, της Ιαπωνίας και σε πολύ μικρότερο βαθμό της Ιταλίας είχαν γίνει εστίες της ενέργειας που λέγεται Αντίχριστος. Πρόκειται όμως για μια ενέργεια, όχι για ένα ον, για ένα άτομο. Μια ενέργεια που ετοιμάζει το δρόμο. Είναι η καταστρεπτική δύναμη του ίδιου του Θεού, που ετοιμάζει το δρόμο του Χριστού.

Όπου η ενελικτική δύναμη ξεχειλίζει και εισχωρεί στο τόξο της εξέλιξης ή ανέλιξης (στο οποίο βρισκόμαστε εμείς), στα μάτια μας εμφανίζεται ως κακό. Αλλά έχει κι αυτή το δικό της ρόλο, που είναι η συντήρηση της υλικής άποψης του πλανήτη. Όταν, όμως, αυτή η υλικότητα είναι υπερβολικά χονδροειδής, εμποδίζει την ανθρωπότητα να προχωρήσει στο εξελικτικό μονοπάτι.

Οι δυνάμεις του κακού στον πλανήτη νικήθηκαν. Δεν καταστράφηκαν, αλλά νικήθηκαν. Υπάρχει ένας στίχος στη Μεγάλη Επίκληση που λέει: "Και είθε να σφραγίσει την πύλη του κακού". Εδώ γίνεται αναφορά στις δυνάμεις που σφραγίζουν (και που διαβίβασή τους κάναμε πριν από λίγο). Αυτές έχουν ως έργο να περιορίζουν και να σφραγίζουν τις δυνάμεις της υποστροφής στο δικό τους πεδίο (που είναι η συντήρηση της υλικής άποψης του πλανήτη)· επιτελούν αυτό το έργο με το να ανυψώνουν την ανθρωπότητα πάνω από το επίπεδο όπου μπορεί να επηρεάζεται, έτσι ώστε να μπορέσουμε να πνευματοποιήσουμε την ύλη, που είναι ο πραγματικός προορισμός μας.

E. Μ' άλλα λόγια, λέτε ότι το κακό θα πάψει να υπάρχει;

A. Όχι, δε λέω ότι το κακό θα πάψει να υπάρχει, τουλάχιστον όχι ακόμα. Οι δυνάμεις του κακού στον πλανήτη έχουν νικηθεί. Η ήττα των δυνάμεων του Αξονα στο μεγάλο πόλεμο από το 1939 ώς το 1945 αντιπροσωπεύει την ήττα των δυνάμεων του κακού στο φυσικό επίπεδο. Δεν έχουν ολοκληρωτικά καταστραφεί, αλλά έχουν νικηθεί. Από το 1966 η ενεργειακή ισχύς των δυνάμεων του Φωτός είναι μεγαλύτερη από εκείνη των δυνάμεων του σκότους. Μέχρι τότε οι δυνάμεις του σκότους βρίσκονταν πάντα σε πλεονεκτική θέση έναντι της Ιεραρχίας, που αντιπροσωπεύει τις δυνάμεις του Φωτός, και τούτο επειδή οι δυνάμεις του σκότους εργάζονται στο φυσικό επίπεδο. Ενώ η Ιεραρχία, από τους καιρούς της Ατλαντίδας, τότε που έγινε απόκρυφη, εργάζεται στα επίπεδα της συνείδησης, στα ανώτερα νοητικά επίπεδα. Έτσι τα χέρια της ήταν δεμένα κάπως, σε σχέση με τη ζωή του ανθρώπου στο φυσικό επίπεδο. Από το 1966, όμως, επιτεύχθηκε μια εξισορρόπηση και οι δυνάμεις του Φωτός είναι τώρα ισχυρότερες στον κόσμο.

Οι Δάσκαλοι μπορούν τώρα να βγουν στον κόσμο, να εργαστούν με την ανθρωπότητα στο φυσικό επίπεδο και να προσθέσουν τη δύναμή Τους στην τωρινή δύναμη των μαθητών και των ανθρώπων αγαθής πρόθεσης.

Οι δυνάμεις του κακού μπορούν τώρα να σφραγιστούν μέσα στο δικό τους πεδίο, που είναι η συντήρηση της υλικής άποψης του πλανήτη. Ο αληθινός Αρμαγεδδών, η τελική αναμέτρηση των δύο δυνάμεων, θα διεξαχθεί στα νοητικά επίπεδα στα μέσα της Εποχής του Αιγόκερου.

E. Οι δυνάμεις του κακού είναι απλώς ένα μέρος του Θεού;

A. Ασφαλώς, ναι, οι δυνάμεις του κακού είναι μέρος του Θεού. Δεν είναι χωριστές από το Θεό. Τα πάντα είναι Θεός. Δεν υπάρχει στην πραγματικότητα τίποτ' άλλο από το Θεό. Οι δυνάμεις του κακού στον πλανήτη μας δέχονται τις ενέργειές τους από το συμπαντικό αστρικό επίπεδο. Είναι βασικά οι δυνάμεις του υλισμού, οι δυνάμεις της ύλης. Αποτελούν μέρος της ενελικτικής πορείας της Θεότητας, που ενελίσσεται στην ύλη και παράγει τα ζεύγη των αντιθέτων—Πνεύμα από το ένα μέρος και Ύλη από το άλλο.

E. Γιατί οι δυνάμεις του σκότους προσπαθούν να σταματήσουν τη μύηση της ανθρωπότητας; Υπαινίσσεσθε μήπως ότι οι δυνάμεις του σκότους είναι το ζωικό εγώ του ανθρώπου;

A. Όχι. Οι δυνάμεις του σκότους, οι δυνάμεις του κακού—αυτό που εμείς ονομάζουμε κακό, η ενελικτική δύναμη του πλανήτη—έχει τη θέση της, που είναι η διατήρηση της υλικής άποψης του πλανήτη. Αλλά μια υπερχείλιση της άποψης αυτής, μια τραχιά υλικότητα, αντιστρατεύεται την πνευματική πρόοδο της φυλής. Η ανθρωπότητα βρίσκεται στο τόξο της εξέλιξης (ή ανέλιξης). Εξέρχεται σιγά-σιγά από την ύλη, κι ένα υπερβολικό ξεχείλισμα αυτού του κακού από το τόξο της υποστροφής προς το τόξο της εξέλιξης θα μπορούσε να καταστρέψει τούτο τον πλανήτη. Στην πραγματικότητα, χωρίς τη βοήθεια που παρέχουν ορισμένες μεγάλες ενέργειες, μεγάλες Οντότητες, που τις κάλεσε στον κόσμο ο ίδιος ο Κύριος της Σαμπάλλα, ο πλανήτης θα είχε ήδη καταστραφεί από τη δράση των δυνάμεων του κακού, που σκοπός τους είναι να καταστρέφουν. Αντιμάχονται το εξελικτικό σχέδιο γιατί αυτό σφραγίζει το πεπρωμένο τους.

E. Α, ώστε τους αποδίδετε ξεχωριστό ψυχισμό;

A. Πράγματι. Είναι όντα με πολύ υψηλό βαθμό συνειδητότητας. Είναι το ίδιο συνειδητά και δραστήρια στη γραμμή τους όσο είναι οι Δάσκαλοι της Σοφίας στη δική Τους.

E. Και παρ' όλ' αυτά δεν είναι χωριστά από το Θεό;

A. Και παρ' όλ' αυτά δεν είναι χωριστά από το Θεό. Και βέβαια όχι. Με τη διαφορά ότι αποτελούν μέρος του Θεού στην ενέλιξή Του στην ύλη· αποτελούν μέρος της ενελικτικής δύναμης, μέρος του Θεού στην ενελικτική Του όψη.

E. Ποια είναι η θέση του Σατανά και της Τελικής Κρίσης;

A. Μπορώ μονάχα να μιλήσω από τη δική μου σκοπιά. Ο Σατανάς και η Κρίση ενυπάρχουν στον κάθε άνθρωπο· ο καθένας είναι ο σατανάς του εαυτού του και ο κριτής του εαυτού του. Κάθε πράξη, κάθε σκέψη, θέτει σε κίνηση αιτίες, που τ' αποτελέσματά τους κάνουν τη ζωή μας καλύτερη ή χειρότερη. Αυτός είναι ο μεγάλος νόμος της Αιτίας και του Αποτελέσματος, που ο Χριστός θα τον καταδείξει γι' άλλη μια φορά. Έχει πει: "Ό,τι σπείρει ο άνθρωπος, τούτο και θα θερίσει". Γι' άλλη μια φορά θα δείξει ότι ο νόμος αυτός είναι αναπόσπαστα δεμένος μ' ολόκληρη την ύπαρξή μας.

Ε. Πώς θα ξέρουμε στα σίγουρα ότι ο Κύριος Μαϊτρέγια δεν είναι ο ψευδόχριστος;

Α. Δεν υπάρχει μόνο ένας "ψευδόχριστος". Υπάρχουν αρκετοί γνωστότατοι δάσκαλοι που θεωρούν τον εαυτό τους – ή τους θεωρούν οι οπαδοί τους – ως το Χριστό. Από την προσωπική μου πείρα και μόνο γνωρίζω ένα πλήθος από αυταπατώμενους ανθρώπους που ο καθένας τους είναι πεπεισμένος ότι είναι ο Χριστός. Το κλειδί είναι η Διάκριση και η Πνευματική Αναγνώριση. Θα 'λεγα ότι την Ημέρα της Αναγγελίας, με την επιφώτηση και την τηλεπαθητική επαφή που θα έχει ο Μαϊτρέγια με όλη την ανθρωπότητα ταυτόχρονα, δεν θα έχετε αμφιβολίες για την αληθινή Του θέση. Το δέντρο γνωρίζεται απ' τους καρπούς του, κι έτσι ακριβώς, από την αγάπη Του, τη σοφία Του, την πνευματική Του ρώμη και του έργο Του για την ανθρωπότητα, θ' αναγνωρίσετε τον Μαϊτρέγια ως αυτό που είναι.