Ανώτερη Επικοινωνία

Το Γκρούπ μέσω του Στηβ Ρόθερ

Ας αρχίσει το Μεγάλο Παιχνίδι…Είμαστε όλοι συγκεντρωμένοι σε ένα λιβάδι στους πρόποδες ενός βουνού. Βρισκόμαστε στο Σπίτι, στην Εστία και παίζουμε όλοι μαζί με τέλεια αγάπη. Ένας αγαπημένος αδελφός πλησιάζει και λέει: « Θέλει κάποιος εδώ να παίξει ένα καινούριο παιχνίδι; ».

«Τι είδους Παιχνίδι » ρωτάτε. « Είναι σαν αυτά που παίζουμε τώρα; »

« Όχι , απαντά. « Δεν μοιάζει με κανένα από αυτά που έχουμε παίξει μέχρι τώρα. Θα είναι ένα περίπλοκο Παιχνίδι με πολλές σκηνικές αλλαγές και μεταμφιέσεις. Θα φοράμε πέπλα για να μη μπορούμε πια να δούμε η να θυμηθούμε με την αληθινή μας φύση, αλλά ακόμη και το πέπλο θα είναι κρυμμένο από τα μάτια μας. Στη συνέχεια θα αρχίσουμε το Παιχνίδι και θα αρχίσουμε να θυμόμαστε. Το πέπλο θα είναι τόσο αποτελεσματικό που θα ξεχάσουμε όχι μόνο το ποιοι είμαστε, αλλά και την Εστία μας. Ακόμη και όταν διασταυρώνονται τα μονοπάτια μας, θα κοιταζόμαστε στα μάτια και δεν θα αναγνωρίζουμε ο ένας τον άλλο. Το πέπλο θα είναι τόσο αποτελεσματικό που πολλοί θα κοιτάζουν γύρω τους τις παραλλαγές και τις μεταμφιέσεις και θα πιστεύουν ειλικρινά ότι αυτό είναι όλο που υπάρχει. Θα διατηρήσουμε όλες μας τις δυνάμεις , ωστόσο δεν θα θυμόμαστε πώς να τις χρησιμοποιούμε η ότι τις έχουμε καν.

«Το παιχνίδι θα παίζεται σε φάσεις και πριν αρχίσουμε κάθε φάση του Παιχνιδιού μπορούμε να τοποθετήσουμε όσες υπομνήσεις επιθυμούμε στο μονοπάτι μας , για να μας βοηθήσουν να θυμηθούμε. Σας συμβουλεύω να τοποθετήσετε πολλές υπομνήσεις, γιατί οι περισσότεροι από μας θα τις απορρίπτουμε εκλογικεύοντας τις με ευκολία.. Θα επιλέγουμε τον χρόνο  και τον τόπο των εισόδων και εξόδων μας στο Παιχνίδι. Επίσης θα στήσουμε καταστάσεις και μαθήματα που επιθυμούμε να ολοκληρώσουμε όσο είμαστε κάτω από το πέπλο. Από τη μια φάση στην άλλη, θα καταγράφεται το σκορ του Παιχνιδιού και θα αθροίζονται οι πόντοι. Δεν θα έχουμε την ικανότητα να θυμόμαστε από μια φάση στην επόμενη, ωστόσο, κάποια χαρακτηριστικά αφού τα εμπεδώσουμε θα μπορούμε να τα μεταφέρουμε στην επόμενη φάση. Πάντοτε θα υπάρχει μέσα μας η βαθύτερη ουσία και η ατομικότητά μας , όμως δεν θα θυμόμαστε ότι περνάει μαζί μας μέσα από το πέπλο σε κάθε φάση.

«Το χιούμορ θα είναι πάντα μια υπενθύμιση που θα περνάει ατόφια μέσα από το πέπλο, και , αν οι οδηγοί μας δουν ότι παραγινόμαστε σοβαροί , θα μας « γαργαλούν » σαν υπενθύμιση ότι αυτό δεν είναι παρά ένα Παιχνίδι – όλη την ώρα θα υπάρχει Ελεύθερη Επιλογή. Θα έχουμε πλήρη επιλογή σε όλα τα θέματα , θα μπορούμε ακόμη και να επιλέξουμε να μην παίξουμε το Παιχνίδι η να καλέσουμε κάποιον αντικαταστάτη. Μπορούμε να επιλέξουμε να κρυβόμαστε η να ψάχνουμε , αυτό εξαρτάται απόλυτα από μας.

« Στην Αρένα του Παιχνιδιού θα υπάρχει πολικότητα, διχασμός, δυαδικότητα και πόλωση. Αυτό σχετίζεται με το πώς δουλεύει η ίδια η Αρένα του Παιχνιδιού , και θα είναι ένα απαραίτητο συστατικό αφού θα μας παρέχει την απαιτούμενη αντίθεση.

Όμως η πολικότητα θα χρωματίζει την όρασή μας . Μέσα από μάτια χρωματισμένα με πολικότητα , θα αντιλαμβανόμαστε τα πράγματα σαν Πάνω η Κάτω , Φως η Σκοτάδι , Καλό η Κακό , Αγάπη η Φόβο και Σωστό η Λάθος. Μην αφήσετε να σας ξεγελάσει αυτό , θα είναι απλώς μια ψευδαίσθηση. « Θα αφήσουμε τις ανώτερες πλευρές του εαυτού μας σε ένα ιδιαίτερο μέρος σε όλη τη διάρκεια του Παιχνιδιού , αλλιώς το Παιχνίδι θα ήταν υπερβολικά  εύκολο.

Ο ανώτερος εαυτός μας θα είναι πάντα διαθέσιμος σε μας. Η πρόκλησή μας θα είναι να μάθουμε να τον προσεγγίζουμε και να θυμόμαστε ότι υπάρχει ως μέρος της ύπαρξής μας. Μπορεί να επιλέξουμε ιδιαίτερους αγαπημένους μας να « κάθονται » στον ώμο μας για να μας συμβουλεύουν στη διάρκεια του Παιχνιδιού. Και πάλι , το να φτάσουμε να θυμηθούμε ακόμα και το ότι υπάρχουν θα αποτελέσει ένα σημαντικό κομμάτι του Παιχνιδιού.

«Ο στόχος του Παιχνιδιού θα είναι να δούμε πόσοι από εμάς μπορούν να θυμηθούν ποιοι είμαστε, από πού ερχόμαστε και ποιές δυνάμεις δημιουργίας έχουμε. Αφού θυμηθούμε, τότε θα μπορούμε να επανενωθούμε με τον ανώτερο εαυτό μας και να επαναδημιουργήσουμε την Εστία στην άλλη πλευρά του πέπλου για να αποδείξουμε ότι έχουμε θυμηθεί πλήρως.

« Λοιπόν , ποιος θέλει να παίξει;»

Από το βιβλίο του

ΣΤΗΒ ΡΟΘΕΡ & ΓΚΡΟΥΠ

« Η ΡΟΜΦΑΙΑ ΤΟΥ ΜΙΧΑΗΛ»

www.UrantiaCenter.gr